روزهای خوبی رو داریم میگذرونیم. روزهایی که وامی که میخواستیم بگیریم جور نشد. روزهایی که اون یکی وام برای پنج ماه دیگه جور شد. روزهایی که خونه شهرستان فروش نمیره. روزهایی که خونه نداریم. دوریم. دلتنگیم. ولی روزهای خوبی رو داریم میگذرونیم. باهمیم. همدلیم. همراهیم. حواسمون بیشتر به خودمون هست. کتاب می خونیم. گردش میریم. تلاش میکنیم. برنامه ریزی میکنیم. می نویسیم. تصمیم میگیریم. حواسمون به رژیم غذایی هست. مراقب خودمونیم. اعصاب خوردیامونو بهم میگیم. همدیگه رو صبر میکنیم. و همه اینها دلیلهای محکمی برای خوب بودن این روزهاست. تویی که از فکر کردن به وضعیت بلاتکلیف خونه ناراحت میشی و بهم میگی و وسطش حواست بهم هست و حواسم هست که حواست هست. منی که از وضعیت بلاتکلیف خونه بهم ریخته ام و تلاش میکنم و تلاش میکنم. تا خانواده ها که بیشتر از خودمون نباشه کمتر از خودمون نیست نگرانیشون. به شکل عجیبی حس میکنم وقتی از این بحران عبور کنیم باید تا مدتی فقط برای خودمون دوتا باشیم. آرامش و دلخوشی های خودمونو داشته باشیم.
پ.ن:
ــ امروز دنبال اون آهنگ داریوش میگشتی که یه زمانی رو وبلاگت بود و من یادم نیومد کدوم بود. ولی سقوط از همون موقع داره توو سرم رژه میره. سقوط من در خودمه. سقوط ما مثل منه مرگ روزای بچگی از روز به شب رسیدنه دشمنیا مصیبته سقوط ما مصیبته مرگ صدا مصیبته مصیبته حقیقته حقیقته حقیقته...